Kanadski magazin posvećen horor žanru “Rue Morgue”, nedavno je dobio “Rondo Hatton Classic Horror” nagradu za najbolji magazin ove vrste na svetu.

Jedan od stalnih saradnika magazina je srpski pisac i kritičar dr Dejan Ognjanović, koji već tri godine svojim tekstovima iz oblasti književnosti, filma i stripa daje doprinos u stvaranju ovog svetski popularnog časopisa.

Do saradnje je došlo 2010. godine na festivalu “Fantasia” u Montrealu, gde je Ognjanović bio u svojstvu ko-urednika i predstavljača filmskog programa “Subversive Serbia”. Ubrzo nakon toga na stranicama kanadskog časopisa objavljen je temat o srpskim filmskim horor ostvarenjima, u kome su predstavljeni najznačajniji predstavnici domaće žanrovske produkcije. Nakon što je temat naišao na povoljan odjek kod čitalaca, u rubrici “Classic Cut” objavljen je niz Ognjanovićevih članaka iz istorije filmske, književne i stripske horor umetnosti.

U novijim brojevima magazina, srpski publicista uglavnom objavljuje književne prikaze i intervjue sa znamenitim ličnostima, a u najnovijem, 133. broju u okviru temata povodom 40 godina od premijer filma “The Wicker Man”, štampan je njegov intervju sa legendarnim glumcem Kristoferom Lijem.

Krajem prošle godine časopis “Rue Morgue” je objavo specijal pod nazivom “200 Alternative Horror Films You Need To See”, u kome se našao Ognjanovićev tekst o “Srpskom filmu”. Naredni specijal, koji će biti posvećen legendama horora, doneće nekoliko intervjua koje je Ognjanović uradio sa poznatim horor rediteljima i glumcima.

Dejan Ognjanović je doktorirao na Filološkom fakultetu u Beogradu sa temom “Istorijska poetika horor žanra u anglo-američkoj književnosti”. Autor je više studija posvećenih hororu u filmskoj umetnosti. Objavio je horor roman “Naživo” (2003) i priredio i uredio više tematskih izdanja posvećenih H.F. Lavkraftu, Embrouzu Birsu, Vilijamu Barouzu, Demonologiji. 

Nedavno je završio rad na svom novom romanu “Zavodnik”, za koji trenutno traži izdavača. Roman je zasnovan na atmosferi, ambijentu i zlokobnim nagoveštajima, a za razliku od prvenca, potpuno je lišen eksplicitnog nasilja.