Jedan od najpoznatijih savremenih srpskih proučavalaca društvenih nauka, etnolog i antropolog Bojan Jovanović, krajem prošle godine je u izdanju “Službenog glasnika” objavio knjigu pod nazivom “Antologija snova”.

Antologija, koja je objavljena u ediciji “Peščana knjiga”, bavi se poetikom oniričke imaginacije, i izdeljena na tri celine pokušava da dokaže da je zapisivanje snova jedan legitimni žanr.

Prvi deo knjige, “Snovi u književnoj auri”, donosi izbor snova iz književnih dela počev od drevnih zapisa “Epa o Gilgamešu”, Homerove “Odiseje”, preko Nabukodonosorovih snova iz “Starog zaveta”, pa do umetničkih dela Edgara Alana Poa, Puškina, Dostojevskog, Borhesa, Hesea, Bulgakova, Andrića, Ničea, Tolstoja i drugih.

U drugom delu knjige, naslovljenom kao “Snivanje na javi”, uvrštene su vizije, sanjarenja i nesanice zabeležene u tekstovima Svedenborga, Kafke, Hesea, Igoa…

Dok u trećem delu knjige, “Od zapisa do žanra”, Jovanović predstavlja autentične snove velikana srpske i svetske književnosti, u obliku u kome su ih zapisali sami snevači. Čitaoci će u ovom delu knjige moći da upoznaju stvarne snove Dantea Aligijerija, Milorada Pavića, Desanke Maksimović, Franca Kafke, Laze Kostića i mnogih drugih pisaca. Takođe, tu su i onirička iskustva velikana sedme umetnosti Luisa Bunjuela i Ingmara Bergmana, u čijim delima se oseća značajan uticaj snova. A čitaocima posebno interesantni mogu biti zapisi snova rodonačelnika psihoanalize i naučnog tumačenja snova, Sigmunda Frojda i Karla Junga. 

“Bez obzira na razdoblja i stilske karakteristike, san je još od mitskih vremena prisutan u književnom i umetničkom stvaralaštvu”, piše Jovanović u predgovoru. “Iako su u svojim književnim delima iznosili i autobiografske elemente, autori su u ispovednim formama neposredno otkrivali i svoj intimni život. Pozajmljujući junacima svoje, ili izmišljajući im odgovarajuće snove, oni su u dnevnicima, pismima, memoarima i autobiografijama prepričavali svoje snove kao svedočanstvo o sebi i svom duhovnom životu.”