To što je psihički podeljena ličnost, te kao takva u svakodnevnom životu prikrivena, no u zlo doba multiplikovano eksponirana i ogoljena posle ispijanja svojeručno osmišljene “medicine”, nekako ispada da je i jedan od manjih problema dr Henrija Džekila. Mnogo strašnije su kasnije posledice po sebe i okolinu, koje oslobađanje takve njegove, moralnim, etičkim i društvenim viktorijanskim normama do tada obuzdane, a nadalje trajno razularene negativne, destruktivne, rudimentarne, u suštini životinjske podsvesti – ima na okolinu… >>>
