SVEŠTENIKOVA KĆI – nedovoljno poznati Orvelov roman
Nakon romana 1984, Publik Praktikum je u svojoj ediciji „Stela“ objavio još jedno delo Džordža Orvela – Sveštenikova kći iz 1935. godine. Ova knjiga, delimično nadahnuta Džojsovim Uliksom, svoju neobičnost duguje prisustvu raznih eksperimentalnih elemenata naracije, kao i činjenici da je posredi jedino Orvelovo delo u kome je glavni protagonista ženski lik.
Iako se radi o jednom od najmanje poznatih Orvelovih romana, prema teoretičarima i proučavaocima književnog opusa britanskog velikana, reč je o očiglednoj idejnoj prethodnici jednog od najvažnijih književnih ostvarenja 20. veka – pomenutog romana 1984, koji će biti objavljen punih 14 godina kasnije. I u romanu Sveštenikova kći, kao i u 1984, centralna figura je neko ko je nadgledan, špijuniran, prisluškivan i podvrgnut ogromnom i nepremostivom spoljnom pritisku.
Crpeći nadahnuće iz sopstvenih iskustava kao berača hmelja, učitelja i gradske skitnice, Orvel u romanu Sveštenikova kći pripoveda neobičnu priču o Doroti Her, ćerki sveštenika iz izmišljenog provincijskog gradića. Njen rasejani otac je maltene ne primećuje, njegovi reumatični parohijani je ogovaraju i iskorišćavaju, kućni i crkveni poslovi je iscrpljuju – i Doroti biva iznenada i traumatično preneta u nešto potpuno nepoznato.
Roman o gubitku i povratku, ocrtava putovanje jedne mlade žene, uz pomoć fantastičnih elemenata i društveno-političkih tema, kroz pejzaž nezaposlenosti, siromaštva i gladi za vreme Velike depresije u Engleskoj tridesetih godina, neumitnom stvarnošću stavljajući na iskušenje i samu veru.
