Izdavačka kuća “Geopoetika” je objavila, prvi put na srpskom jeziku, viteški roman “Amadis od Gaule” u prevodu Biljane Isailović. Ovaj roman kojim započinje “španska škola” viteškog romana, predstavlja klasik ovog, u srednjem veku, vrlo popularnog žanra.

Prva verzija “Amadisa od Gaule”, iz pera nepoznatog autora, bila je veoma čitana na Iberijskom poluostrvu sredinom XIV veka. Krajem XV veka, Garsi Rodriges de Montalvo, pisac, ratnik i upravitelj plemićke varoši Medine de Kampo, dolazi do prvobitnog rukopisa, prerađuje ga i objavljuje 1508. godine u Saragosi.

Roman prati avanture glavnog junaka, Amadisa od Gaule (Velsa), koji putuje širom Evrope i Bliskog Istoka tragajući za svojim poreklom. Fantastika je kao i u većini viteških romana, utkana u fabulu, pa vitez na svojim putovanjima povremeno zalazi u bajkovite predele, te susreće galeriju fantazmagoričnih likova, poput džinova, patuljaka, čudovišta, čarobnjaka…

Zanimljivo je da je upravo ovaj roman poslužio kao model za stvaranje “Don Kihota”. Servantes je visoko cenio ovo delo, i iako ga je u neku ruku parodirao u “Don Kihotu”, on je kroz usta slavnog borca protiv vetrenjača izrazio i svoje divljenje prema njemu.

Najumnije glave i najistaknutije ličnosti širom Evrope svojevremeno su se, takođe, divile “Amadisu od Gaule”. Čitao ga je Karlo V i ceo njegov dvor, Fransoa I, Anri IV, kralj Navare i Francuske, njime su jednako bili oduševljeni i Sveta Tereza Avilska i strogi jezuita Ignasio de Lojola. Humanista i erudita Huan de Valdes, koji je oštro osuđivao viteške romane, jer je u njima video dokaz izopačenosti ukusa, smatrao je da je jedino “Amadis” dostojan čitanja i pažnje.

Za premijerno prevođenje na srpski jezik u XXI veku izabrana je jezički modernizovana verzija filologa i hispaniste Anhela Rosenblata, objavljena 1973. u Buenos Ajresu.