Dejan Stojiljković će večeras (subota, 5. decembar) od 18 časova, na Laguninom štandu na niškom Sajmu knjiga, potpisivati primerke svog romana “Konstantinovo raskršće”.

Upravo o ovom romanu bilo je reči i u današnjem izdanju lista Politika. U članku “Niški trio” Milete Aćimovića Ivkova, načinjen je osvrt na književni rad trojice aktuelnih pisaca iz Niša: Zorana Ćirića – Magičnog, Zvonka Karanovića i Dejana Stojiljkovića. Ovi autori su u članku predstavljeni kao pripadnici nove generacije proznih pisaca, koja je stekla “punu afirmaciju i svojim delima unekoliko uticala na opštiju promenu književnog ukusa”, a o Stojiljkovićevom romanu rečeno je sledeće:

“Konstantinovo raskršće (‘Laguna’) Dejana Stojiljkovića je roman napisan na granicama žanrova istorijskog, kriminalističkog, fantastičkog – romana tajne… Izrazita žanrovska heterogenost podstakla je i na njegovu tematsku provokativnost i atraktivnost, te sadržinsku i strukturnu složenost.

Priča koja se u ovom romanu razvija na istorijskoj osnovi, prizvala je u svoj vidokrug vreme u kome se Drugi svetski rat neumitno bližio završnici. Upravo tada su se u Nišu (Konstantinovom raskršću) stekli različiti, a markantni, junaci sa različitim zatajenim namerama. Neki od njih su se, poput esesovca Hajnriha Kana i četničkog oficira, engleskog obaveštajca (i vampira) Nemanje Lukića, uputili u potragu za mačem cara Konstantina. A ona ih je odvela u podzemne odaje. Zbog toga je u ovom romanu i naročito izgrađena njegova mistična, ezoterijska sfera.

Ukrštajući i spajajući istorijsko i okultno; ideološke floskule sa egzistencijalnom neumitnošću; tragičko i trivijalno, ukratko – svet ideja i predstava sa ritmom i inercijom života u poremećenim vremenima, autor je ovaj roman ustrojio kao narativno dinamično, sugestivno i efektno ostvarenje. Napetu priču koja je vešto građena i koja se, sa pažnjom i zadovoljstvom, lako savladava. Ali, koja nije jednodimenzionalna i smisaono prazna.

Njena specifičnost i slikovitost ukazuju na određeni ‘scenaristički stil’ u oblikovanju priče, dok upečatljivost njenih likova i diferenciranost njihovih karaktera pokazuju sa kolikom je stvaralačkom pažnjom izgrađivan njen magistralni tok. A u njemu se susreću, sukobljavaju i poništavaju ‘tajne’ i strasti života, silnice istorije i idealizovane mitske i mističke predstave.

Tako se ova razgranata romansijerska priča Dejana Stojiljkovića i okončava u onom prostoru u kome je i začeta: između svetova koji se, u životu i istoriji, neprestance dodiruju, podstiču i sukobljavaju. A to je, znamo, oduvek bilo područje na kome nastaju dobre priče. Zbog toga bi, uz određene primedbe koje se tiču nemotivisanog završnog ubrzanja radnje romana, kao i nekih stilsko-retoričkih okoštalosti i ponavljanja činjenih u njemu, ovo mogla da bude jedna od njih.”