Nova knjiga Laure Barne “Pad klavira”, u izdanju Zavoda za udžbenike, donosi priču inspirisanu sudbinom najpoznatijeg srpskog predratnog filologa i istoričara religije Veselina Čajkanovića.

Autorka često u svojim delima skicira sudbine znamenitih ličnosti koje su zadužile srpsku kulturu a koje od države i društva nisu dobile odgovarajuće priznanje za svoj rad i nemerljivi doprinos. Nakon što je u svojim najpoznatijim knjigama “Crno telo” (2007, nagrada “Miroslav Dereta”) i “Moja poslednja glavobolja” (2008. – najuži izbor za NIN-ovu nagradu) pisala o životu i delu Laze Kostića, odnosno Isidore Sekulić, Laura Barna se u “Padu klavira” na sličan način posvetila životu i zaostavštini Veselina Čajkanovića. Kroz priču snažne fikcije, omogućila je čitaocima da susretnu ovog velikana srpske istorije, koji je preminuo 1946. godine, nedugo nakon što ga je tadašnji režim potpuno marginalizovao i anatemisao. On i druge znamenite ličnosti iz takozvane senjačke umetničke kolonije, vraćeni su ovim romanom ponovo među nas da još jednom ispričaju neke neispričane priče ili priče o kojima se malo zna.

A Laura Barna u ekskluzivnom intervjuu za sajt Art-Anima govori o onome šta ju je podstaklo na pisanje ovog romana, kakvu simboliku nosi klavir iz naslova, ko su najznačajniji likovi romana, koliko je lako ili teško pisati o autentičnim ličnostima, kakav “ritual” je nadahnjivao početne korake pisanja ovog dela, ali, takođe, govori i o fantastici, kao i važnosti njene priče “Topčiderski rubin” (objavljene u antologiji vampirskih priča “U znaku vampirice”), za realizaciju ovog romana.