Da li je naučnofantastični žanr niži rod u književnoj umetnosti?

Od 20-ih godina prošlog veka, pa do današnjih dana, u književnom establišmentu se na literaturu ovog žanra gleda sa visine i neretko izrazito potcenjivački. Otklon od stvarnosti, nerealne situacije, prozaični likovi, eskapizam neke su od primedbi koje se upućuju na račun SF ostvarenja. Ipak, u svakom vremenu postoje oni kritičari koji pokušavaju da ukažu i na kvalitete koje donosi ova vrsta književnog stvaralaštva. Radojica Tautović jedan je od onih koji su to činili na našoj kulturnoj sceni tokom 60-ih godina prošlog veka. Njegov esej “Pesma poslednjih mrtvaca ili naučna fantastika danas” je upravo jedan od takvih pokušaja. Iako je tekst pisan pre skoro pola veka, zapažanja koja su u njemu izneta gotovo da se u potpunosti mogu preslikati i na današnji stav kritike prema SF-u.

Nedavno smo na našem sajtu objavili Tautovićev esej “Dete brzo postaje div“, koji zajedno sa “Pesmom poslednjih mrtvaca…” predstavlja uvid u celinu autorovog promišljanja i tumačenja naučne fantastike. Eseje Radojice Tautovića, koji su 1974. godine štampani u zbirci “Hefest i svemir” (Bagdala), za objavljivanje na sajtu Art-Anima izabrao je i belešku o autoru napisao Miroljub Todorović.